Zapłodnienie in vitro jest metodą leczenia niepłodności. Wzbudza one wiele kontrowersji w społeczeństwie. Wiele osób jest przeciwnych, ażeby taka metoda była dostępna. W rzeczywistości, jest to jedna ze sposobów rozrodu wspomaganego, natomiast w praktyce polega na złączeniu gamet poza organizmem kobiet. Niestety, nie zawsze tak się dzieje, więc takie zapłodnienie to proces wymagający dużej ilości prób. Ażeby skończył się powodzeniem musimy wykorzystać wiele zarodków, co krytykują niektóre środowiska. Jednocześnie, korzystnie wiedzieć, iż jeśli dla jakiejś pary nie ma innych sposobów na zapłodnienie, to in vitro jest jedyną szansą na doczekanie się potomstwa.

Jak wyglądają wskazania do zapłodnienia in vitro? Korzystnie wiedzieć, że taki sposób dość często traktuje się jako ostateczność, wtedy jak inne metody na nic się zdają. Jeśli w czasie roku, pomimo normalnego współżycia, kobieta nie zachodzi w ciąże, możemy mówić o niepłodności. Właściwie musimy wtedy ustalić przyczynę tej sytuacji.



W tym celu zaczyna się diagnostykę niepłodności. W tym sensie, jak uda się ustalić przyczynę niepowodzeń, i jeśli będzie to faktycznie przyczyna nieodwracalna, rozpoczyna się odpowiednie leczenie niepłodności. Składają się na to sposoby farmakologiczne i chirurgiczne. Niestety, dzieje się czasami tak, iż mimo właściwego leczenia, para wciąż nie może doczekać się potomstwa. Wtedy jedynym wyjściem są techniki rozrodu wspomaganego, w tym właśnie zapłodnienie in vitro (przeczytaj koniecznie).

Jak to wygląda? Stymulacja hormonalna w trakcie pierwszego etapu powinna doprowadzić do tego, że w jajnikach będzie się rozwijać kilka pęcherzyków Graafa jednocześnie. W ten sposób możemy uzyskać od pięciu do dziesięciu dojrzałych komórek w tym samym czasie. Jak wiadomo, w trakcie naturalnie zachodzącej owulacji dojrzewa tylko jedna. Kurację hormonalną można przeprowadzać na dwa sposoby.

Po przeczytaniu tego tekstu, polecam psychiatria bydgoszcz odmienne wiadomości na przedstawiany wątek, które będą nie mniej zajmujące.

Pierwsza z nich polega na podskórnym wstrzykiwaniu agonisty gonadoliberyny od pierwszego dnia cyklu menstruacyjnego.

Od trzeciego dnia musimy podawać gonadotropiny, a w okresie jak komórki jajowe uzyskają odpowiednią wielkość, powinniśmy wstrzyknąć gonadotropinę kosmówkową, jaka kończy etap owulacji. Natomiast, przy drugiej metodzie stymulacji hormonalnej agonistę gonadoliberyny powinniśmy podawać przez około czternaście dni. Tak naprawdę, od tego, czy metoda in vitro będzie skuteczna, zależy wiele czynników. Czasami mimo usilnych prób po prostu się nie udaje. W innym zaś przypadku efekty są natychmiastowe.